Pogrzeb katolicki
Wszystkie sakramenty, a zwłaszcza sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, miały na celu ostatnią Paschę dziecka Bożego, która przez śmierć wprowadza je do życia w Królestwie niebieskim. Wówczas spełnia się to, co wyznajemy w wierze i nadziei: "Oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie" (KKK 1680).
Chrześcijański sens śmierci ukazuje się w świetle Misterium Paschalnego Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, w którym złożyliśmy naszą jedyną nadzieję. Chrześcijanin, który umiera w Chrystusie Jezusie, "opuszcza to ciało i staje w obliczu Pana" (KKK 1681).
Pogrzeb chrześcijański jest obrzędem liturgicznym Kościoła. Posługa Kościoła powinna w tym przypadku jasno wyrażać rzeczywistą łączność ze zmarłym, a także ożywiać uczestnictwo zgromadzonej wspólnoty w obrzędach i głosić jej życie wieczne (KKK 1684).
Wolę sprawowania liturgii pogrzebowej w języku polskim należy zgłosić instytutowi pogrzebowemu (Bestattungsinstitut). Jednocześnie prosimy o kontakt telefoniczy lub osobisty z duszpasterzami. Uzgodnienie terminów następuje przy współpracy z instytutem i administracją cmentarza. Instytut jest zobowiązany dostarczyć akt zgonu (Sterbeurkunde für religiöse Zwecke) w celu wpisania pogrzebu do ksiąg parafialnych.
Jeśli zmarły ma być skremowany i pochówek ma nastąpić w urnie, to najpierw powinno odbyć się pożegnanie ciała zmarłego w trumnie w kościele, kaplicy lub instytucie pogrzebowym (I stacja pogrzebu), poprzedzone Mszą św. za zmarłego (Reqiem). Po powrocie urny po kremacji może odbyć się kolejna stacja pogrzebu w kaplicy cementarnej, ale już nie w kościele. Tak regulują to przepisy Kościoła Katolickiego oraz postanowienia Konferencji Episkopatów.
